terminów gramatycznych online
epenteza
Geneza: gr. epénthesis 'wstawienie'
- Historyczna fonetyka czyli głosownia: Rozw/1923
- Słowniczek: Gaert/1927
- Słownik, cz. I (A - O): SWil/1861
- Słownik, t. 1: A-G: SW/1900-1927
- Słownik, tom II (D-G): Dor/1958–1969
Epenteza to termin wywodzący się z gr. epénthesis 'wstawienie, wtrącenie': oznacza pojawienie się nowej głoski między dwiema już istniejącymi.
Cytaty
Epenteza, y, lm. y, ż. (z grec.) wtrącenie głoski w wyraz.
Epenteza, y, lm. y, X Epentezys wtrącenie głoski a. zgłoski w wyraz. <Gr. epenthesis>
Rozwój fonetyczny, jaki widzimy w ojca.... ojczyzna, winowajca, miejski, Ujski, Zagojski Zamojski itd. obok ociec, st. winowaciec minował, miasto, Uście, Zagoździe Zamość most itd., to jest antycypację (epentezę) elementu palatalnego z równoczesnym dysymilatywnym zanikiem elementu zwartego przed c, cz, s itd., jest dzisiaj kontynuowany tylko tradycyjnie i w wielu wypadkach dawniejsze takie same postaci zostały usunięte w tworach żywych z przywróceniem etymologicznego związku: radca rządca świętokradca itd.
Rezultaty obejmuje się rozmaitemi nazwami, charakteryzującemi zjawisko właśnie ze względu na stosunek rezultatu do poprzedniej fazy: asymilacja, dysymilacja, zanik, epenteza itd.
Epenteza (głoski epentetyczne), p. zmiany głoskowe.
Zmiany głoskowe (historyczne) [...]. A. Ilościowe (kwantytatywne) [...]; e) wtrącenie spółgłoski (epenteza), np. zdrada < zrada.
Epenteza ż IV, CMs. iezie jęz. «wtórne wytworzenie się jakiegoś elementu głoskowego». // L: epentezys, SWil: epenteza. <gr. epénthesis = wstawienie>.