Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

enklityka

Język: polski
Geneza: łac. enclitica < grec. enklitikós 'nachylający się'
EJO 1999, 144 Definicja współczesna

Enklityka. Wyraz nie mający własnego akcentu, lecz tworzący całość akcentową (tzw. zestrój akcentowy) z wyrazem poprzedzającym.

Cytaty

Kr/1897, s. 38 Definicja

Do wyrazów swojskich z akcentem na trzeciej zgłosce od końca należą złożone z dwóch wyrazów, z których drugi, końcowy jest cząstką jednozgłoskową, bez samodzielnego znaczenia i akcentu, czyli enklityką; cząstka ta, nie wnosząc do danego wyrazu pojęcia odrębnego, nie wpływa też na zmianę akcentu wyrazu głównego.

Gaert/1927, s. 85 Definicja

Enklityka, wyraz bezprzyciskowy, następujący po przyciskowym, np. umył się.

Kl/1939, s. 36 Definicja

Nie akcentowany wyraz, który łączy się w całość akcentową z wyrazem poprzedzającym, nazywa się enklityką.