Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

przymiotnik

Hasło w cytatach: przymiotniki
Język: polski
Dział: Fleksja, Części mowy (współcześnie)
EJO 1999, 475 Definicja współczesna

Leksem o prymarnej funkcji członu zależnego grupy imiennej, semantycznie interpretowanej jako funkcja określenia rzeczownika (funkcja atrybutywna).

Cytaty

Pięknie dwoimy Przymiotniki np. godny, godzien, wolny, wolen it.d.

W rozmaitem rozwinięciu Przymiotnikow, ktorego wzory posiadamy tu i owdzie w Staropolskich Pismach, i w rożnych rozgoworkach naszych Gminow, postrzegamy liczne sposoby krucenia lub szerzenia słow, ktore znaczą to dorazowość, to częstoność ich działalności, to podwyższenie, to zniżenie przymiotnikowanej Osoby lub rzeczy, na jakie nie stać Cudzoziemców. Tak mowimy: szcześny i szczęśliwy, cny, cnotny i cnotliwy, dziwny, dziwotny, dziwotliwy, dziwaczny, szczodry, szczodrotny i szczodrobliwy it.d.

Gdy rownamy przedmiot z przedmiotem przez Przymiotnik, mamy pięć wzorow wyrażenia w porownywalnym stopniu (in comparativo) a wszystkie pięć jednę myśl oddające, np. bielszy, niż śnieg, bielszy od śniegu, bielszy nad śnieg, bielszy za śnieg, i po Staropolsku: bielszy śniegu, a stopień nadwynoszalny (superlativus) tak, jak rownoległy (positivus) jeszcze się u nas i przez zrosty przedzakow podnieść może np. dostojny, przedostojny, przedostojniejszy, najprzedostojniejszy.

Imię przymiotne — co to iest imię przymiotne; iakich zakończeń przymiotniki są rodzaiu męzkiego, iakich żeńskiego, iakich nijakiego — o stopniowaniu przymiotników — sposób stopniowania, ichże trzy stopnie.