terminów gramatycznych online
rozłącznik
- Cz. I. O wymawianiu: Gddk/1816
- Część pierwsza prawideł gramatycznych albo początkowania: Szum/1809
- Dodatek trzeci: Szum/1809
- Nauka o słowach i ich odmianach: Łaz/1861
- Słownik, cz. II (P - Ż): SWil/1861
- Słownik, t. 5: Próba-R: SW/1900-1927
- Słownik, tom VII (Pri-R): Dor/1958–1969
Dywiz
Cytaty
11ty Znak, nazywa się Rozłącznik. Pisze się tak — Oznacza on rozłączenie dwóch między sobą niezgodnych, albo nie naturalnie łączących się, jedna po drugiej następujących myśli. Kładzie się też czasem dla zatrzymania Czytelnika nieco, i dla zwrócenia uwagi jego na następujące słowo.
Rozłącznik, signum disjunctionis.
Prócz zwyczajnych wszystkim językom znaków pisarskich, ma język Francuzki niektóre osobliwsze. [...] Rozłącznik pisze się tak ( - ) i znaczy odłączenie słów, które się w mowieniu łączą, [...] parle-t-il? czy mówi?
Rozłącznik, a, lm. i, m. kréska w wyrazie przedzielonym na końcu wiersza; ob. Łącznik.
Końcówka osobowa ze spójką e wymawia się z odbiciem jak dwa słowa, a w piśmie rozdziela się rozłącznikiem (-), gdy staje się powodem niejasności, np. Przecz-em (przez com) ja sam nieszczęsny został po tobie? […].
Rozłącznik, a [...] 2. lm. i kreska dzieląca wyraz na części; znak przeniesienia wyrazu do następnego wiersza
Rozłącznik m III «kreska dzieląca wyraz na części, znak przeniesienia części wyrazu do następnego wiersza; dywiz».