terminów gramatycznych online
pauza w mowie
Język: polski
Geneza: łac. pausa 'przestanek, koniec'
- Deklamatoryka: Szum/1809
- Fonetyka opisowa: Benni/1923
- O nauce dobrego pisania i czytania: Lub/1778
- Szczególniejsze prawidła wymawiania: SkorM/1828
Pauza. Odcinek pusty w linii fali głosowej, wtórnie — element zerowy w ciągu fonicznym. Pełni delimitacyjną funkcję, gdy pokrywa się z granicą między jednostkami wyrazowymi lub zdaniowymi. Może odpowiadać członowi podlegającemu elipsie [...].
Cytaty
[...] w Księgach Cerkiewnych, że się te znaki zachowują [...] Trzeci Akcent nazywa się Варíа. Accentus gravis `. Ma miejsce nad Głośną zamykającą Dykcyę. Na przykład: Божєствò, Вєселю̀. na znak także tam pauzy, albo pociągnienia dchem tej syllaby.
[...] w Księgach Cerkiewnych, że się te znaki zachowują [...] Drugi nazywa się Ѻ̑́ѯíа: Accentus Acutus, ʹ. Ma miejsce w srzodku, lub w początku Dykcyi z Psylią; znak jest pauzy na tym miejscu w wymawianiu. Na przykład Ѻ̑́тє́цъ, А̑́да́мъ.
Pauzy, czyli przestanki, stosownie do znaków ortograficznych w Grammatyce na K. 15. wyliczonych, podobnież zachowywać należy; bez tego rzecz byłaby ciemną i niezrozumiałą.
Inna postać Wisarga jest to znamie [...], które wyłącznie przed क् k' i ख् kh' kładzie się i tylną częścią języka wymawiać się powinno, gdy tym czasem znamie ( ः) przed प् p', फ् ph' i przed ustankiem (pauza) stoi, i podniebieniem wymawiać się winno.
Ta chwilowa pauza tu stanowi właściwą głoskę zwartą, która we wszelkich połączeniach pozostaje, podczas gdy inne momenty artykulacji, poprzedzający i następujący po nim, są zmienne i zależne od otoczenia danej głoski.
W zwykłej mowie niema takich pauz między wyrazami, jakby to można było sądzić ze sposobu naszego pisania.