Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

użycie

Język: polski

Cytaty

Przedmiotem składni jest wyłożyć prawidła wydobyte z uwagi nad językiem i powszechnego użycia, podług których wyrazy łączą się z sobą dla utworzenia porządnego zdania.

W zdaniach głównych użycie czasów trybu oznajmującego wynika ze znaczenia tych odmian grammatycznych (*).

Również niestosowne bywa użycie przymiotników ukazujących tenże, takowy i t. p. w miejscu zaimka osoby trzeciéj.

Użycie przyimków złożonych z rozmaitemi przypadkami jest następne.

Może téż wynikać niejasność okresu z połączenia wielu zdań dopełniających, a mianowicie przy niestosowném użyciu spójników.

Wyrazy, których tu nie ma, albo są w powszechnym i niezaprzeczonym użyciu, albo też mimo woli opuszczone przeze mnie zostały.

Oto są części mowy naszej! Obeznaliśmy się po trosze z ich znaczeniem i użyciem. Możemy więc teraz wró­cić do nauki o Zdaniu, którąśmy przerwali właśnie wykładem owych części mowy.

§ 11. W zabytkach XIV-XV w. jak PFl, BZ itd. dosyć często, w dawniejszych (dokumentach) wyjątkowo [...] piszą się długie samogłoski podwojonemi znakami [...], co Jakub Parkoszowic w połowie XV wieku chciał uczynić stałą zasadą ortograficzną [...], ale zostało to projektem i w ogóle wyszło z użycia, nigdy zresztą powszechnego ani konsekwentnego.

Tak zwane mazurowanie pojawia się w języku kulturalnym tylko w kilku wyrazach, z których w ogólnem użyciucacko (st. czaczo), cąber || cząber, cyga || czes. čiha, cyranka (dial. czyranka).