terminów gramatycznych online
imię nijakie
Język: polski
- Budowa wyrazów: Łoś II/1925
- Deklinacja: ŁośFl/1923
- Deklinacja II (Nominativus, Vocativus, Accusativus singularis...): Łoś III/1927
- Etymologia (Słoworód): Mał/1879
- O ośmiu częściach mowy: DwBg/1813
- Rzeczowniki: Desz/1846
- Słownik, cz. I (A - O): SWil/1861
- Zbiór abecadłowy rzeczy: DwBg/1813
- Źródłosłowy rzeczowne i przymiotne: Trz/1865
Cytaty
Imiona [...] Męzkié, żeńskié i nijakié, np. Król, Królowa, królestwo.
Nijaki rodzáj 6. tego rodz. czyli nijakié Imiona 5.
Zakończenie 6go Skł. liczby mnogiéj na ty skróconé np. chłopięty, jagnięty, orlęty i t. d. jest właściwé tylko wzorom nijakich imion.
Imię, (prze. Imiono), imienia, lm. imiona, n. [...] 4) = gram. przedniejsza część mowy, rzeczownik lub przymiotnik. Imię rzeczowne. Imię przymiotne, ob. Przymiotnik. Imiona własne bywają pospolite, zbiorowe, zdrobniale. Imię męskie, żeńskie. W języku polskim są imiona nijakie [...].
W imionach nijakich przeszło -tra podobnie jak w polskiém na -dło, a potém według praw głoskowni starosłowieńskiéj na -ło: ora-ło (oradło), si-ło (sidło), my-ło (mydło), grì-ło (gardło) pravi-ło (prawidło) i t. d.
Natomiast A◻ zapełnia tam sam jeden aż trzy deklinacye: Iszą, IIgą i Vtą. Dekl. IIga obejmuje A-tematowe męskie i nijakie imiona; Isza i razem z nią Vta obejmuje żeńskie (i wyjątkowo kilka do nich podobnych męskich).
§ 9. Deklinacja II, imiona nijakie na -o, -e.
§ 16. Suf. -o-, w języku prasł. razem z końcówką -o, wymieniony na -ъ w imionach i zaimkach męskich, z czasem znikł w późniejszym okresie; w imionach i zaimkach nijakich występuje jako końcowe -o, w żeńskich zaś odpowiada mu końcowe a.
§ 193. Suf. -ek < -ъkъ lub -ьkъ, w imionach nijakich -ko < -ъko lub -ьko, w żeńskich -ka < -ъka lub -ьka.
Deklinacja II.
§ 153. Należą do niej imiona nijakie na -o, -e.