terminów gramatycznych online
mówienie
Język: polski
- Cz. I. O wymawianiu: Gddk/1816
- Dialekty języka polskiego: Nitsch/1923
- Fonetyka opisowa: Benni/1923
- O makaronizmach: Dudz/1776
- O nauce dobrego pisania i czytania: Lub/1778
- O ortografii francuskiej: Mal/1700
- O łagodzeniu języka (K. Brodziński): Rozp/1830
- Traktat I. O ortografij francuskiej: Dąb/1759
- Zdanie czwarte: Klecz/1767
- Zdanie ósme: Klecz/1767
- [Wstęp]: Marc/1833
Wymowa/wymawianie
Cytaty
Trzecie e męskié nád którym się pisze ákcęnt obojętny [...] się w mowięniu dłużéj przeciąga [...] i dla tego Frá[n]cuzi go zowią plus ouvert, to jest bárziéj otwárté.
Trzecie (ê) męskie nad ktorym się pisze akcent obojętny, nie ma różnice z drugim, tylko że się w mowieniu dłuźej przeciąga niż drugie, i dlatego Francuzi go zowią plus ouvert, to jest bardziej otwarte.
A zatym Eneaszowe Potomstwo sposob mowienia odmienić mogło; ale żeby z Skityi nie pochodziło, lub, żeby ich Przodkowie po Skityjsku nie mowili, odmienić, albo zaprzeć nie potrafią.
Wątpię jednak, żeby do tych czas przez taki wiekow przeciąg, jakiej nauki w Polsce nie było, o doskonałym mowieniu.
Ten sposob mòwienia, dopieróż pisania, cale już nie jest w modzie.
Małorossjanom, którzy w prostomowstwie nawet Е. od Ѣ. jawnie dzielą, będzie przeciwko własności przyrodzonego ich sposobu mówienia.
Rozłącznik pisze się tak ( - ) i znaczy odłączenie słów, które się w mowieniu łączą, [...] parle-t-il? czy mówi?
W mówieniu niknie to, co jest malowane tylko dla oka; w pisaniu nie można pomieścić tego, co dla ucha głos tylko wyrazić może.
Języki najmniéj urobione i najmniéj bogate, mają często obfitość nazwisk i sposobów mówienia bez żadnéj rzetelnéj korzyści.
Ale jest niezgoda w mówieniu i pisaniu, spi, śpi, spieszy, śpieszy, pasmie, paśmie, ojczyznie, ojczyźnie, przyjaznie lub przyjaźnie wpływać.
Bez czego nie mogła bowiem [młodzież litewska] nigdy dopiąć tego, by, choć po kilkoletniém uczeniu się mówienia po polsku, iż tak rzekę, niekaleczyła wyrazów mowy polskiéy: iuż niewiadomością wydawania końcowych odmian imion: iuż niezgodą w rodzaiowaniu: iuż nieznaiomością dania różnicy rodzaiu męzkiego, żeńskiego i nijakiego.
Tchawica kończy się ku górze krtanią; składającą się z szeregu chrząstek, z których jedna, zwana nagłośnią, tworzy rodzaj pokrywki i za pomocą odpowiedniej muskulatury może zamykać zupełnie wstęp do tchawicy. Ma to zawsze miejsce podczas połykania, gdy pokarm przechodzi z ust i gardła do przełyku: podczas oddychania i mówienia nagłośnia oczywiście musi być wzniesiona.
Istotnie przy wyraźnem mówieniu słychać nieraz różnicę [...].