Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

gęba

Język: polski
Dział: Fonetyka (współcześnie)

Cytaty

Części té jedné są bliższé, drugié dalszé: części bliższé wydającé głos są cztéry: gęba, gardło, krtań, płuca: przyjmującé zaś głos, jest ucho.

[...] biorę i uważám części, któré już bliżéj, już daléj należy do robieniá i uczuciá głosu, jakie są: gęba, gardło, krtáń, płuca, diafragma, ucho, żyłki, myszki, duchy ożywiającé i ślina. W tych wszystkich częściach głosowéj, że tak rzekę, piszczałki, okazuję przyrodzoné własności do wydaniá głosu służącé.

Zowiémy ją takoż językiem, od jednego z narzędzi mównych, mocą których głosy różne urabiać jesteśmy zdolni. Narzędzie te są: gęba, język, zęby podniebienne, garło, krtań, płuca.

Gęba, w któréj się głosowe dźwięki wyrabiają; np. e, o, k, t, p, ł, r.

Podobnież dzieje się u nas z opisywaniem obszernem gęby, gardła języka i języczka, jaki ton gdzie te narzędzia wydają jak mówić trzeba, którą stronę pocisnąć lub rozdziawić trzeba i t. d.

Gęba, y, lm. y [Gięba, Gamba] 1. jama ustna, usta: Gada, co mu ślina do gęby przyniesie.