Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

koniec okresu

Język: polski

Cytaty

A. Powszechne prawidła porządkowania są następujące, które nie koniecznie, ale ile możności, trzeba się starać zachowywać.

1) Jednosyllabnemi wyrazami ani zaczynać, ani nie kończyć okresów [...].

3) Słowo powinno stać albo ku końcowi albo na samym końcu okresu.

Zdanie zupełne albo skończone może być równie proste, jak złożone, rozwinięte jak nierozwinięte. [...] Zdania takie kropką się kończą. Znamie to zowie się kropka, punctum, period, koniec okresu.

Poboczniki celowe, skutkowe i podobne, stojące według szyku prostego na końcu okresu, kładziemy dla uwydatnienia ich na początku, a poboczniki przyczynowe i podobne, stojące według szyku prostego na początku, stawiamy dla zwrócenia na nie uwagi na końcu okresu [...].

Ażeby zdanie było okresem, trzeba, aby się dzieliło na dwie połowy, które się i znaczeniem i układem równoważą. Połowy te nazywamy: zdaniem poprzedniém albo poprzednikiem i zdaniem następném albo następnikiem. W zdaniu następném (stanowiącém zwykle koniec okresu) wypowiadamy tę połowę myśli naszéj, którą właśnie uważamy za ważniejszą i mającą nacisk na sobie: w poprzedniém zaś umieszczamy mniéj ważną.