Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

litewszczyzna

Język: polski
Dział: Glottodydaktyka (współcześnie)

Cytaty

A z tych może się znaydzie ieden, któryby mię naśladuiąc poprawił, polepszaiąc rozszerzył i sprostował prawidła w ninieyszym względzie téy dla Litwinów Grammatyki polskiéy, którą ia, iedynie dla iednakiéy składni rządu, iednakiéy składni szyku, w końcu dla iednego prawie wielu z polska do litewszczyzny albo przyswojonych albo zupełnie przyiętych wyrazów brzmienia, w krótkości, przyiąwszy w pomoc Grammatykę polską dla Niemców przez Jana Moneta wydaną [...] ułożyłem.

[...] Przypatrzywszy się, jak sanskryckie znamiona i, am miejscownika liczby pojedyńczéj, rozmajicie przejistoczone, nie tylko w sanskrycie służą do oznaczaniá rozmajitych skłonników dwu liczb, ale także w skłánianiu greczyzny, łaciny i litewszczyzny, przystępujemy teráz do wyjaśnieniá, w jakim stosunku zostają te dwa sanskryckie znamiona miejscownika liczby pojedynczéj do końcówki miejscownika liczby pojedyńczéj słowiańskiego, a w szczególności polskiego skłánianiá.

Fizyonomia litewszczyzny jeszcze lepiéj nam w wielu razach zamierzchłość językowéj starożytności objaśnia, niżeli starosłowiańskie pomniki [...].