terminów gramatycznych online
supin
Język: polski
Cytaty
Sposób Nieográniczóny álbo Nieskóńczóny. L'Infinitif. Ma w Fráncuskim ták ják i w Polskim czásów dwá [...]. Czás teráźniéjszy w tym sposobie jest to, co w słowie nazywamy tęmą, jako tu mieć Avoir. Czás przeszły skłáda sie u Fráncuzów z tęmy i z supiná ták: Avoir eu.
Uczęstnictwo Ciérpiącé, któré sie téż názywa Supinęm, niby to wywrotkię, jákoby coś ná wznák wywrócónégo, jest prawdziwie ádiektiwęm; á przecię sie pospolicie nie odmięnia.
Tu najpierwej wiedzieć potrzeba, iż się Supin w tej Koniugacji staje z temy, odrzucając literę r, ále nad ostatnim e kładąc akcent ostry tak: é.
Czas przeszły. A ten się bierze i za doskonały, i za niedoskonały, posiłkuje się samą temą Avoir z Supinem słowa własnego [...].
Uczestnictwo cierpiące, któré sie też nazywa Supinem, niby wywrotkiem, jakoby coś ná wznak wywroconego, jest prawdziwie adjektywem; á przecię się pospolicie nie odmienia.
Być atoli może, że formy liza-t, kara-t są istotnie supinami z funkcyją wyrazu bezokolicznego, co tém łatwiej przypuścić można, że i w sanskr. przyp. IV. a niekiedy nawet II. i III. formy supinowej jako wyraz bezokoliczny się używa; w takim razie stałoby liza-t, kara-t zupełnie prawidłowo zam. liza-tù, kara-tù albo raczéj zamiast piérwotnego przyp. IV. liza-tu-m, kara-tu-m.