terminów gramatycznych online
ablatyw
Język: polski
Cytaty
Spadek, który [...] Łáciny sie uczącym kłádą pod Ablátiwęm [...] sie kłádzie ná pytanie kim, [...] czym [...]. Jam go w Grammátyce mojéj Polskiéj názwał z Łácińskiégo Instrumentálnym.
Ná pytánié z kąd, Fráncuzi odpowiadáją przes Ablátif bez żadnéj prepozycjej tylko z ártykułęm przyzwoitym. náp. z miástá de la ville. z Páryżá de Paris. z ogrodá du jardin.
ą. pisze się naprzód ná końcu Akkuzátywow y Ablatywow numeri singularis w adiektywach generis foeminini y substantywach máiących Nominativum kończące się ná a.
Ablatyw, a, lm. y, m. (z łać.) przypadek szósty w gramatyce łacińskiéj.
§. 190. 20. dla; starosłow. dêlja. Przyimek dla jest skróceniem starosłowieńskiego dêlja, co jest przyp. IV. l. mn. rzeczownika dêlje, utworzonego z rzeczownika dêło (pol. dzieło) w ten sam sposób, jak pol. ziele = zioł-je z zioło, piérze = pior-je z pióro i t. p. dêlja stoi w starosłowieńskiém po przyp. II. imienia, do którego należy n. p. grêcha dêlja (dla grzechu), tak samo jak w łacinie hominis ergo, z tą tylko różnicą, że ergo jest ablatywem przestarzałego rzeczownika ergum, grec. ἔργον (dzieło).
X Ablatyw, u, lm. y szósty przypadek w deklinacji łacińskiej, narzędnik <Łć. ablativus, dom. casus = przypadek>.