terminów gramatycznych online
język żywy mówiony, potoczny
Język: polski
- Deklinacja liczebników: Łoś III/1927
- Fleksja czyli nauka o odmianach: Kr/1897
- Głosownia: Król/1922
- Koniugacja: ŁośFl/1923
- Znaczenie i życie wyrazów: Łoś II/1925
Cytaty
Przepis Kopczyńskiego, zalecający w rodzaju nijakim zamiast formy tym pisanie tém lub tem, nie ma żadnej słusznej podstawy ani w historji języka, ani w dzisiejszej mowie ogółu; jest tylko błędnym pomysłem jednego człowieka, osobistym życzeniem jednostki, nie zaś prawdą z żywego języka wydobytą.
Wzdłużenie samogłosek. W dzisiejszym języku żywym nie ma samogłosek długich i krótkich. Pozostały tylko ich ślady np. w chronologicznych zmianach samogłosek niedawno ścieśnionych np. é dziś e.
Stosunkowo rzadkie formy te w Fl. mnożą się w ciągu w. XV i w żywym języku (zapisek sądowych) stają się zwykłemi nawet w końcu w. XIV [...].
Z czasów, poprzedzających wiek XVI, zabytków pisanych posiadamy bardzo niewiele, dlatego też zasobów dawnego języka nie znamy; odróżnić, które wyrazy weszły do piśmiennictwa z języka żywego, a które urobił sam pisarz dla własnej potrzeby, niezmiernie trudno.
U Lindego mamy zanotowany wyraz obydwa, ale bez żadnego cytatu, zdaje się więc, że był to wtedy nowotwór, w języku książkowym nie używany, co wreszcie i dziś nieczęsto się zdarza, aby pisarze nasi formami z oby- się posługiwali. Ale w języku żywym są to formy zwykłe we wszystkich przypadkach: obydwa, obydwaj, obydwie, obydwóch, obydwom, obydwoma.