Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

przydatnia

Język: polski
Dział: Składnia (współcześnie)
  • Część czwarta. Rzecz o zdaniach: Such/1849
  • IV. Rozwój polskiej terminologii gramatycznej po Kopczyńskim: Kor/1961
  • Nauka o słowach i ich odmianach: Łaz/1861
  • O pewnych zmianach w zdaniu złożoném: Gr/1861
  • O zdaniu wykształconém czyli określoném: Gr/1861
  • Składnia: Łaz/1861

Cytaty

Przydatnia, tj. Rzeczownik albo przed albo po okréśloném słowie położony, zgadza się z niém w przypadku, a jeżeli to być może, także w rodzaju, zawodzie i liczbie.

Wyjątek. Odmieniają się tylko te dwa rzeczowniki złożone, których druga część składowa jest właściwie przydatnią, np. Kobieta-matka […].

Rzeczownik, który albo określa znaczenie, stan lub godność osoby, albo służy do objaśnienia rzeczy, nazywamy przydatnią; jest to poniekąd określnik rzeczownikowy.

Przydatnia zgadza się zawsze ze słowem określoném w przypadku, a jeżeli to być może, w liczbie i rodzaju […].

Gr/1861, s. 8 Definicja

Podmiot określa się, dodając mu:

1) Przymiotnik, imiesłów, liczebnik i zaimek przymiotny [...].

2) Rzeczownik jako przydatnią czyli apozycyą, n. p. Mikołaj Kopernik, sławny astronom, urodził się w Toruniu. Przydatnią więc stanowi rzeczownik dodany do innego rzeczownika dla bliższego określenia czyli wyjaśnienia onego, a stojący w tymże spadku, co rzeczownik określony.

C. Do zdań skróconych policzyć także należy przydatnią czyli apozycyą. Przydatnią stanowi rzeczownik, który wyraża przymiot czyli atrybut drugiego rzeczownika i służy do jego bliższego określenia i wyjaśnienia.

Składni poświęcona była książeczka S. Gruszczyńskiego.

Terminologia. Propositio simplex — zdanie pierwotne, gołe [...], appositio — przydatnia, apozycyja; propositio componens — zdanie spółrzędne, spółrzędnik, principalis — główne, nadrzędne, głównik, subordinata — poboczne, podrzędne, pobocznik, subiectiva — podmiotowe, obiectiva — przedmiotowe, attributiva — przydatkowe.