terminów gramatycznych online
abecadło słowiańskie
Język: polski
- Skąd ta niejednostajność u pisarzów wynika, co za przyczyna?: Oż/1883
- Słownik, cz. II (P - Ż): SWil/1861
- Wstęp: Kr/1897
- Wstęp do Głosowni. - Język słowiański i jego narzecza. - Abecadło wszechsłowiańskie. - Podział mowy odnośnie do Głosowni.: Malin/1869
Cytaty
Runa, y, ż. [...] 3) = zwykle w lm. Runy, run; abecadło stare skandynawskie i słowiańskie, całkiem różne od innych; napisy takiemi literami dają się niekiedy widzieć na odgrzebywanych w ziemi zabytkach starożytnych.
Żadne tak ze starożytnych jako téż i dzisiejszych abecadeł słowiańskich nie czyni zadosyć słusznym wymáganiom umiejętności językowéj, czyli żádne nie jest ściśle gramatycznym […].
Nie zauważali, że pisownia polska, wyrobiła się i ustaliła tylko na łacińskiem abecadle przyjętem, a nie na Sławiańskiem, którego my nie używamy wcale, jako też jinne narody południowo sławiańskie, z nami tylko używają abecadła łac. i pisownia przeto nasza rożni się od tamtych [...].
Najdawniejsze z nich pochodzą z początku lub z połowy wieku XI-go, jak: Ewangielje Ostromira, pisane abecadłem słowiańskim, cyrylicą; rękopis Fryzyngieński— pismem łacińskim, kodeks Zografski, kodeks Marjański— pismem głagolickim, i inne.