terminów gramatycznych online
język piśmienny
Cytaty
Centralna ta wymowa polska, którą celni pisarze (np. J. Śniadecki) za wzór stawiają, i według któréj głębsi badacze języka (Kopczyński, Mroziński, Deputacya warszawska, Muszczkowski, F. Żochowski, Szreniawa, K. Mecherzyński, Koncewicz i inni) w zasadach pisowni polskiéj się trzymali i trzymają, kojarzy w języku piśmiennym dwa główne ludy, składające dawną Polskę: Mazurów i Rusinów czyli Wielkopolan i Małopolan.
[…] Nieznający dokładnie języka piśmiennego mylą się częstokroć w używaniu przyimków prze i przy, o i u, biorąc częstokroć jeden za drugi, np. przyprawił się (zamiast: przeprawił się) przez wodę, przeprawił (zamiast: przyprawił) sobie wąsy […].
Do prowincyonalizmów, w języku piśmiennym nieużywanych, należy galicyjskie tydnia, tydnie itd.
Oprócz tych 47 głosek dają się słyszeć w potocznéj mowie, szczególniéj pomiędzy ludem niektórych naszych prowincyj różne jeszcze takie brzmienia, których język piśmienny i ogół wykształconéj klasy społeczeństwa polskiego nie używa i nie uwzględnia.
Obraz rozwoju fonetycznego języka polskiego — to znaczy przedewszystkiem narzecza kulturalnego czyli języka piśmiennego, który daje z natury rzeczy, na podstawie faktycznych warunków i stosunków, najpełniejszy obraz polszczyzny.
Opisowy punkt widzenia może być stosowany nie tylko do języka kulturalnego (piśmiennego, literackiego), ale też do gwar ludowych.