terminów gramatycznych online
akcent ciężki
Język: polski
- O ortografii francuskiej: Mal/1700
- O ortografii polskiej: Mal/1700
- Ortografia: SzyPocz/1770, SzyGram/1767
- Traktat I. O ortografij francuskiej: Dąb/1759
Cytaty
Z jest trojákié [...]. Nád tákim [...] jákié jest w terminách [...] ożęnić żywić [...] pisze sie, álbo punkt, to jest kropká ták, ż, álbo ákcęnt, który łácinnicy zowią gravis to jest ciężki [...].
Fráncuzi záżywáją kilkunastu krysek, z których trzy zowią się ákcenty. Jeden zowią grave to jest cięszki, pisze się nád wokalami ták à è.
Tu naprzod należy namienić, że Francuzi zażywają kilkunastu krysek, z ktorych trzy zowią się akcenty. Jeden zowią grave to jest ciężki, pisze się nad wokalami tak: à é.
Drugie (è) męskie zowią ouvert, to jest otwarte, dlatego że ná niego usta lepiej otwierają, które brzmi tak właśnie, ják Polskie nieakcentowane; á takie wyrażać trzeba wszędzie, ktore jest zaznaczone akcentem ciężkim [...].
P. Wielu i jakich Akcentow zażywają Polacy? O. Dwoch: ostrego; ktory się pisze (ʹ), i ciężkiego; ktory się pisze tak (ˋ), tudzież jednej kropki nad literą tak (ż). Procz tego przydane do niektorych liter kreski ich brzmienie odmieniają.
P. Coż sprawuje akcent ciężki? O. To, iż litera nim naznaczona grubiej jak zwyczajnie i podobniej do inszej litery niż do swego brzmienia wymawia się nap: Bòg mowi się jak: Bug. Tego akcentu tylko nad ò używa się, i nad à, gdy się samo kładnie.
Znaki przydawać się zwykłe są: najprzod akcent dwojaki, jeden od prawej ręki do lewej, od Łacinnikow nazwany acutus, ostry, jako: (ń). Drugi od lewej do prawej, gravis, ciężki, jako: (ò).