Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

accentus gravis diakryt

Hasło w cytatach: gravis
Język: łaciński
Dział: Ortografia (współcześnie)
  • Historyczny rozwój Grafiki polskiéj na podstawie alfabetu łacińskiego; wyszczególnienie i rozbiór abecadeł polskich; gramatyczne abecadło wszechsłowiańskie: Malin/1869
  • O nauce dobrego pisania i czytania: Lub/1778
  • O ortografii polskiej: Mal/1700
  • Ortografia: SzyPocz/1770
  • Szczególniejsze prawidła wymawiania: SkorM/1828

Cytaty

Z jest trojákié [...]. Nád tákim [...] jákié jest w terminách [...] ożęnić żywić [...] pisze sie, álbo punkt, to jest kropká ták, ż, álbo ákcęnt, który łácinnicy zowią gravis to jest ciężki [...].

Znaki przydawać się zwykłe są: najprzod akcent dwojaki, jeden od prawej ręki do lewej, od Łacinnikow nazwany acutus, ostry, jako: (ń). Drugi od lewej do prawej, gravis, ciężki, jako: (ò).

[...] w Księgach Cerkiewnych, że się te znaki zachowują [...] Trzeci Akcent nazywa się Варíа. Accentus gravis `. Ma miejsce nad Głośną zamykającą Dykcyę. Na przykład: Божєствò, Вєселю̀. na znak także tam pauzy, albo pociągnienia dchem tej syllaby.

Colebrooke mianuje pierwsze znamie tonowe znakiem Acutus, drugie znakiem Gravis, a ostatnie Circumflex, [...].

Co do samogłosek to nadmienić náleży, że Kochanowski s początku obydwa a tak otwarte jak i ściśnione kréskować radził; piérwsze kréską od prawéj ku lewéj (accentus acutus), drugie od lewéj ku prawéj (accentus gravis) […].