Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

spójnik
Hierarchia Dzieła

Hasło w cytatach: spojniki, spoynik
Język: polski
Dział: Składnia, Części mowy (współcześnie)
  • Części Mowy. Rodzaynik.: Prz/1792
  • Część II. O wykładaniu. & 1. O znamionach grammatycznych (słowniczek łacińsko-polski): Gott/1794
  • Nauka o wyrazie: Kl/1939
  • Spójnik.: Prz/1792
EJO 1999, 545 Definicja współczesna

Spójnik. Wyraz pomocniczy pełniący prymarnie funkcję wskaźnika syntaktycznego. Wiąże składniki zdaniowe w zespoły zwane zdaniami złożonymi bądź składniki wyrazowe wewnątrz zdań pojedynczych.

Cytaty

Prz/1792, s. 16

Części mowy greckiey jest 8: Rodzaynik, Imię, Zaimek, Słowo, Imiesłów, Przysłowek, Przyimek i Spoynik.

Prz/1792, s. 250 Definicja

Spoynik. Spoynikami zowią się te cząstki nienakłonne, które niejako spajają i wiążą członki mowy.

Gott/1794, s. 43

Conjunctiones, spoyniki. copulativæ, spaiaiące. adversativæ, sprzeciwiaiące. causales, przyczynę znaczące. exclusivæ, wyłączaiące. concesivæ. pozwalaiące. conditionales, warunkowe. ordinativæ, porządkowe. illativæ, wnioskowe.

Kl/1939, s. 81 Definicja

Spójnikiem nazywa się wyraz nieodmienny, który wiąże dwa wyrazy lub dwa zdania.

Powiązane terminy