terminów gramatycznych online
imię dodane
Język: polski
- III. Krystalizowanie się polskiej terminologii gramatycznej w czasach Oświecenia: Kor/1961
- O imieniu: Nał/1774
- Słownik, t. 2: H-M: SW/1900-1927
- Słownik, tom I. część I. (A-F): L/1807–1814
- Słownik, tom I. część II. (G-L): L/1807–1814
Przymiotnik
Cytaty
P. Wiele tedy jest Rożnic Szczegolności tych Imion? O. Dwie: Jestotne Imie (le Nom substantif) i Dodane Imie (le Nom adjectif).
P. Co to jest Dod. Imie? O. Jest słowo, ktore wyraża ogolnie, jaka jest rzecz lub Osoba.
P. Co za rożność jest między Imionami znaczącemi Jaką rzecz, i Jakość rzeczy? O. Ta: słowa wymieniające Jakość rzeczy, są Jestot. imiona, i nazywają się Odciągnione Imiona (les noms Abstraits): znaczące zaś pospołu rzecz i Jakość jej [...], naprz. [...] le grand arbre, wielkie drzewo, homme sage, Człowiek mądry; [...] grand, sage znaczą rzecz jaką, i są Dodane, a nie Jestot. imiona.
DODAĆ, DODADŹ, cz. dk. [...]. Gramm. *Dodane imię, Dodane, adiectivum. Tr. przymiotne imię, przymiotnik, Kpcz.
IMIĘ, -ienia, n., [...]. §., Gramatycznie wzięte, imię znaczy pierwszą i najprzedniejszą część mowy, nomen. Kpcz. Gr. 1, p. 58 [...]. Imię istotne, Subst. Tr. rzeczownik. Kpcz. Imię dodane Adiect. Tr. przymiotnik Kpcz.
Imię, enia, 3 pp. imieniu a. ! imieniowi, lm. ona a. [enia], X Imia, † Imiono [...] 10. gram. = a. rzeczownik: I. pospolite, własne. b. I. rzeczowne a. † istotne, przymiotne a. † dodane, liczebne = rzeczownik, przymiotnik, liczebnik.
Najlepsze jednak świadectwo spopularyzowania się już rodzimej terminologii gramatycznej, i to po szkołach, daje konsekwentnie ją stosująca gramatyka francuszczyzny S. Nałęcz-Moszczeńskiego [...].
Nomen substantivum proprium — imię, miano jestotne, istotne (s. 111), własne, appellativum — powszechne, ogólne, spólne, nazywające, pospolite, collectivum — zbiorne, abstractum — odciągnione (s. 229), adiectivum — dodane.