terminów gramatycznych online
spółgłoska dziąsłowa
Język: polski
- Głosownia: PolTerm/1921, Król/1922
- IV. Rozwój polskiej terminologii gramatycznej po Kopczyńskim: Kor/1961
- Koniugacja (Końcowki osobowe, System koniugacyjny...Aoryst. Imperfekt ... Strona bierna. Inne formy złożone): Łoś III/1927
- Nauka o głosce: Kl/1939
- Nauka o głoskach: Szob/1923
- Słowniczek: Gaert/1927
- Słownik, tom II (D-G): Dor/1958–1969
Cytaty
Spółgłoska. Spółgłoski dźwięczne i bezdźwięczne. Spółgłoski czyste i nosowe. Spółgłoski twarde i miękkie. Spółgłoski: wargowe, wargowo-zębowe, przedniojęzykowe (zębowe i dziąsłowe), średniojęzykowe i tylnojęzykowe. Spółgłoski chwilowe (zwarte i zwarto-szczelinowe) i trwałe (szczelinowe i półotwarte).
Podług narządów mownych dzielimy spółgłoski na: 4) a) wargowe: p, p', b, b', m, m', b) wargowo zębowe: f, f', w, w', c) przednio językowe (zębowe) t, d, c, dz, s, z, ł, l, r, n, (dziąsłowe): cz, dż, sz, ż, rz, d) średnio językowe: j (oraz ć, dź, ś, ź, ń, które są równocześnie i przednio językowemi), e) tylno językowe: k, g, ch, h - k, g', ch'.
Zwarcie i szczelina przedniojęzykowo-dziąsłowe, powstające wskutek zupełnego zetknięcia lub przybliżenia przedniej części języka do górnych dziąseł; tutaj powstają spółgłoski szczelinowe: sz, ż, zwarto-szczelinowe: cz, dż i półotwarte: r, l. [...] Spółgłoski przedniojęzykowo-dziąsłowe, albo wprost dziąsłowe.
§ 566. Bezokoliczniki na -eć < -ěti tworzą dość liczne czasowniki konjugacji IV : boleć, brzmieć (stp. brznieć), cierpieć [...], oraz analogiczne do nich prasł. na -ati z -ěti po spółgłoskach tylnojęzykowych wymienionych na dziąsłowe [...]: beczeć, błyszczeć, brzęczeć, buczeć stp. bęczeć, burczeć [...].
Dziąsłowe, p. spółgłoski.
Spółgłoski (consonantes) rozróżniamy: A. Ze względu na miejsce artykulacji: ★wargowe (bilabialne, dwuwargowe), ★wargowo-zębowe (labialno-dentalne), ★przedniojęzykowe: ★zębowe (dentalne) i ★dziąsłowe (alweolarne), ★średniojęzykowe, ★tylnojęzykowe (gardłowe, gutturalne).
Przy wymawianiu wszystkich innych spółgłosek najbardiej czynnym narządem jest język. Jeśli przede wszystkim działa jego przód, powstają spółgłoski przednio-językowo-zębowe, krótko zębowe [...] i przednio-językowo-dziąsłowe, krótko dziąsłowe: sz, ż (rz), dż, r, l.
Dziąsłowy przym. od dziąsło: jęz. Spółgłoska dziąsłowa «spółgłoska, której miejscem artykulacji są górne dziąsła»: „Zębowymi” nazywają się w polskiej fonetyce te spółgłoski, przy których język wchodzi w kontakt z zębami i przylegającą do nich częścią dziąseł, w przeciwieństwie do „dziąsłowych”, przy których styk odbywa się tylko na dziąsłach. Jęz. Pol. 1937, s. 59. // L.
Językoznawcy polscy na zjeździe w roku 1921 uchwalili zrąb terminologii gramatycznej stanowiący pierwszy wyraz jej unifikacji od czasów Kopczyńskiego [...].
Terminologia. Głosownia: [...], spółgłoska wargowa, wargowozębowa, przedniojęzykowa, zębowa, dziąsłowa, średniojęzykowa, tylnojęzykowa, chwilowa, zwarta, zwartoszczelinowa, trwała, szczelinowa, półotwarta, czysta, (bez)dźwięczna [...].