terminów gramatycznych online
littera semivocalis
Język: łaciński
- Część II. O wykładaniu. & 1. O znamionach grammatycznych (słowniczek łacińsko-polski): Gott/1794
- Część II. O etymologii. O terminach grammatycznych (słowniczek łacińsko-polski): Gott/1766
- Część II. O wykładaniu. § I. O znakach grammatycznych (wykaz terminów, łac. - pol.): Gott/1774
- Fizyjologiczny opis spółgłosek: Malin/1869
- O spółgłoskach. O używaniu liter "z", "s" (W. Szwejkowski): Rozp/1830
- Rozdział V. O iloczasie: Kop/1783
- Słownik: Kn/1644 (I wyd. 1626)
Cytaty
Semĭvōcāles literae apud Grammaticos. Servium Priscian. quae vocalium auxilio pronuntiantur. sic ut à vocali incipiant & in se desinant. Contra Mutae in vocalem desinunt, à se incipiunt. τὰ ἡμίφωνα [tà hēmíphōna] semivocales. ἄφωνα [áphōna] Mutae. Semivocales Terentian. vocat Semisonantes.
Semi vocales Poł samobrzmiące litery.
Semivocalis, Poł samobrzmiące litery
Przez następstwo, rozumié się ta okoliczność, gdy po Samogłosce następują spółgłoski. Spółgłoski u Łacinników jedné się zowią przedmowné (semi vocales), w których wymáwianiu wprzód brzmi samogłoska, niż spółgłoska, jakié są: f, l, m, n, r, s, z tych cztéry té, l, m, n, r, zowią się łagodné (liquĭdae). Drugié spółgłoski zowią się pomowné (mutae) w których wymáwianiu wprzód brzmi spółgłoska, niż samogłoska, jakié są: b, c, d, g, p, q, t. Spółgłoska b, nié uwáżá się w Iloczasie, tak, jak gdyby jéj nié było. Trzecié spółgłoski zowią się zadwójné (duplices) z których jedna wáży w Iloczasie za dwie, jakié są: j, x, z.
Semivocalis, pół samobrzmiące litery.
Z ich rozgatunkowania Mroziński, piérwszy wiele ważnych postrzeżeń czyni w budowie języka naszego. Tu dosyć będzie przytoczyć podział na mocne p, f, t, k, s, c, sz, cz, ch, i odpowiadające im słabe b, w, d, g, z, dz, ź, dż, h, tudzież na płynne, niekiedy semivocales zwane l, ł, m, n, r.
Spółgłoski twarde czyli piérwotne. Trwałe (semivocales).