terminów gramatycznych online
przeciągać, przeciągnąć się
Język: polski
- O ortografii albo nauce dobrego pisania: Gott/1774
- O ortografii francuskiej: Mal/1700
- O pisowni albo o nauce dobrego pisania: Gott/1794
- O pisowni czyli ortografii: Gott/1787
- Pierwsza część (O pronuncjacjej albo wymawianiu liter i sylab francuskich, O dyftongach francuskich, O apostrofach i akcentach): Duch/1699
- Rozdział I. O wymawianiu łaciny na wzór polszczyzny: Kop/1778
- Traktat I. O ortografij francuskiej: Dąb/1759
Wymówić/wymawiać samogłoskę długą
Cytaty
S [...] przed konsonansem głosu nie wydáje; ále literá, ktora jest przed niem przeciąga się w pronuncjácjej. v. g. estre, bydź.
Trzecie e męskié nád którym się pisze ákcęnt obojętny [...] się w mowięniu dłużéj przeciąga [...] i dla tego Frá[n]cuzi go zowią plus ouvert, to jest bárziéj otwárté.
Trzecie (ê) męskie nad ktorym się pisze akcent obojętny, nie ma różnice z drugim, tylko że się w mowieniu dłuźej przeciąga niż drugie, i dlatego Francuzi go zowią plus ouvert, to jest bardziej otwarte.
h, położone w drugiey sylabie między dwiema literami samobrzmiącymi, albo na końcu słowa iakiego istnego, nie wymawia się, ale litera samobrzmiąca przeciąga się w mowieniu np: gehen [...] wym: geen [...].
- w Polszczyźnie zawsze prawie przeciąga się trochę dłużej sylaba przedostatnia; w Łacinie zaś czasem się taż przedostatnia skraca.
h, położone w drugiey zgłosce między dwiema samogłoskami, albo na końcu Rzeczownika nie wymawia się, ale samogłoska przeciąga się w mówieniu, np. gehen iść [...].
[...] Samogłoska przeciąga się w mowieniu [...].