terminów gramatycznych online
łączyć (się)
Cytaty
Możemy też choć jest wiele istotnych Imion przydátne z blizszym łączyć w rodzáju, spadku i osobie.
Do tego łączy się przyzwoicie czyniący spadek narzędzia: Знаться cъ добрыми людьми хлѢбомъ да солью: Znać się z dobremi ludźmi chlebem i solą.
[Zaimki] dzierżawczé są dwojakié łączącé się i niełączącé się z rzeczownikami. Łączącé się my mój moja, mojé moi mojé; thy twój twoja twojé twoi twojé; his jégo; her jéj; its tego jego; our nasi nasze; your wasi waszé, their ich. Niełączącé się są mine mój, moja, mojé, moi, mojé; thine twój twoja twojé, twoi, twojé; his jégo; her jéj, óurs nasz nasza naszé; yours wasz, waszá, waszé, wasi waszé; theirs ich tych.
Dopiero wyliczone samogłoski dzielę się na 8, a spółgłoski na 6 następujących niższych gatunków:
A. Samogłoski: 1) Na czyste, a, e, i, j, o, ó, u, y. 2) Na nosowe, ą, ę. 3) Na dwogłosy (dyftonges) [...]. 7) Na głosy rozłączne, złożone z następujących samogłosek, u, o, i, które się w wymawianiu z poprzedzającą samogłoską nie łączą, lecz brzmią same osobno, to jest: au, eu, eo, ai, ei, ii, np. na u ka, nie uk, je o grafij a, ta i, nadzie i, i żmi i.
Tak więc Składnia Szyku naturalnego jako i rozumowego wskazuje, jak pojedyncze wyrazy łączyć, szykować, przekładać, aby utworzyły zdanie; jak jedne zdania spajać z drugiemi, aby utworzyły całość [...].
Zdania przydane łączą się z głównemi za pośrednictwem rozmaitych wyrazów.
Takie jednak wyrazy, ulica Długa, ogród Sapieżyński, równie jak Zielone Świątki, i t. p. piszą się rozdzielnie. W ogólności o wyrazach złożonych to powiedziéć można, że oddzielne ich części wówczas się łączą, gdy napisane osobno, mogą co innego oznaczać, np. wielkanoc i wielka noc, suchedni, i suche dni, Nowemiasto i nowe miasto i t. p.
Z tych dziewięciu gromad, 5 gromad jest odmiennych, tj. podlegających różnym odmianom w użyciu i z tego powodu zowiemy je częściami mowy odmiennemi; pozostałe zaś gromady są częściami mowy niedmiennemi i tylko wtenczas mogą mieć jakiekolwiek znaczenie w mowie, kiedy je z innymi wyrazami łączymy.
I tu więc owa powtarzająca się część zdania kładzie się raz tylko i to w liczbie mnogiéj, a reszta wyrazów łączy się znowu w jedno zdanie.
Złożone przyimki [...] piszą się oddzielnie, jeśli przypadek imienia łączy się syntaktycznie z pierwszym przyimkiem np. z pod ławy (z ławy).
§ 133. Przyimki łączą się często z sobą: popod, ponad, poza, z pośród, z zewnątrz, z przeciwka, z pod, z za, z poza i t. d.
W lecie, po rzekach, wśród krzaków, na drzewach, bez końca; z przykładów tych widzimy, że przyimki stoją zawsze przed rzeczownikiem i że rzeczownik, stojący po pewnym przyimku, musi być położony w pewnym przypadku. Dlatego też mówimy zwykle, że przyimki łączą się z tym lub owym przypadkiem [...].
Z przypadkiem III-cim łączą się:
ku, przeciw, przeciwko, wbrew, gwoli.