terminów gramatycznych online
odmiana zaimkowa
Język: polski
Cytaty
Reszta zaimków odmienia się po większej części na jeden sposób, t. j. podług tak zwanéj odmiany zaimkowej.
Wszystkie inne zaimki miały dawniej odmianę sobie tylko właściwą, która się też dlatego nazywa [odmianą] zaimkową.
W dawnej polszczyźnie było też: sędzię, hrabię, margrabię, burgrabię; dzisiaj zamiast tych form używają się pospolicie w bierniku formy dopełniacza odmiany przymiotnikowej (zaimkowej): sędziego, hrabiego, margrabiego.
Deklinacja przymiotników zaimkowa. § 210. Już w języku staropolskim, obok deklinacji przymiotników rzeczownikowej, istniała druga odmiana przymiotników, zwana zaimkową albo złożoną.
Dalsze jednak przypadki tych przymiotników mają odmianę późniejszą (z końcówkami zaimkowemi, czyli odmianę zaimkową): zdrów, zdrowego (nie zdrow-a), zdrow-emu (nie zdrow-u) itd.
Deklinacja przymiotników zaimkowa.
§ 305. Obok deklinacji przymiotników rzeczownikowej istniała już w języku staropolskim inna odmiana przymiotników zwana zaimkową albo złożoną. Powstała ona z połączenia odmiany rzeczownikowej z formami odpowiednich przypadków zaimka wskazującego ji, ja, je. Tak np. z dobr + ji powstało dobry; z dobra + ja — dobra; z dobro + je — dobre; z dobra + jego — dobrego; z dobru + jemu — dobremu ild.