terminów gramatycznych online
deklinacja rzeczowna
Język: polski
Cytaty
Deklinacyje polskie dzielą się na rzeczowne, np. człowiek, człowieka [...]; na przymiotne [...]; na liczebne.
Podług deklinacyj rzeczownych odmieniają się same rzeczowniki takie, które przyjmują rzeczowne zakończenie.
§. 250. W dawniejszych wiekach był [...] jeszcze inny sposób odmieniania przymiotników, który (jak np. i w łacińskim języku) niczém się nie różnił od trzech pierwszych deklinacyi rzeczownikowych. Według téj deklinacyi rzeczownéj kończyły się więc przymiotniki w przyp. Iszym licz. poj. na -, a, o, i na -, a, e; np. dobr - dobra - dobro, żyw, żywa, żywo.
Według téj deklinacyi "rzeczownéj" kończyły się więc przymiotniki w przyp. Iszym licz. poj. na -, a, o, i na -, a, e; np. dobr - dobra - dobro, żyw, żywa, żywo, tań, tania, tanie.
Powyższa odmiana przymiotników nazywa się ogólnie przymiotnikową (dla wyróżnienia od dawnej rzeczownikowej) . Odmiana ta nazywa się także złożoną, ponieważ się na nią złożyły dwie różne deklinacye, tj. deklinacya rzeczowna, (o której mówiliśmy na wstępie tego paragrafu) i deklinacya zaimkowa.