Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

przypadek pierwszy ktocomienny

Hasło w cytatach: ktocomienny, piérwszy przypadek ktocomienny, przypadek lszy ktocomienny, przypadek piérwszy ktocomienny
Język: polski

Cytaty

Piérwszy przypadek istotnika, odpowiedni jemu samemu, to jest istotnikowi, jako naczelnéj części mowy, objaśnia pytanie: kto? co? — można by go nazwać mianownikiem, albo przypadkiem mianującym, ale najwłaściwiéj będzie tak ten przypadek, jako i następne naznaczyć mianem, w którego brzmieniu odbije się pytanie, na które ma odpowiadać, — a tak będzie ten piérwszy [przypadek] ktocomienny, (nominativus), np. człowiek.

W jednoskazie przypadek 1szy ktocomienny, jest zasadą stale utrzymaną, na której przydawaniem końcówek odbywają się odmiany we wszystkich innych przypadkach.

Przypadek piérwszy ktocomienny .... Przypadek piérwszy deklinacji, (nominativus).

Obok jednak omówionych gramatyk stosujących rozmaite określenia tam, gdzie jeszcze nie było żadnego ustalonego, były i takie, które chciały wywrócić wszystkie, nawet już dawno ogólnie przyjęte. Do nich należał podręcznik A. Morzyckiego [...].

Numerus singularis — iloskaz jednoskaz, pluralis — wieloskaz, dualis — dwuskaz, casus nominativus — ktocomienny, genetivus — czyjwłaściwny, dativus — komuczynny, accusativus — cosprawialny, vocativus — wołający, instrumentalis — czemdziałaczy, localis — miejscowiący [...].