of Grammatical Terms online
casus ablativus
Language: łaciński
Etymology: łac. ablatus 'odjęty, porwany'
- Słownik: Bart/1544
- Słownik, t. 1: A-G: SW/1900-1927
Przypadek prymarnie konkretny, oznaczający w swej podstawowej funkcji oddalenie lub oddzielenie jednego przedmiotu od innego. Wyraża on w tej funkcji znaczenia właściwe pol. konstrukcjom z przyimkami "z (czego)" i "od (czego)".
Quotations
BIERZĄCY, t. I, s 77. [...] ma być ablativus precz bierzący, oddalonek [...], odbierający RN (wykl. przednia); zob. ODBIERAJĄCY, ODDALONEK.
ODDALONEK gram. odbierający, precz bierzący vel i. oddalonek ablativus casus in grammatica R a2 (md); [...] RN (wykl. przednia). Zob. DAJĄCY, DAWAJĄCY, DAWANEK, IMIENIAK, MIANUJĄCY, MIENIĄCY, MIENIONEK, OSKARŻAJĄCY, RODZĄCY, SKARŻANEK, SPADEK, WOŁANEK, WZYWAJĄCY, ZOWANEK.
X Ablatyw, u, lm. y szósty przypadek w deklinacji łacińskiej, narzędnik <Łć. ablativus, dom. casus = przypadek>.