ściągnienie

Hierarchia Dzieła Filtr: wszystkie dzieła

• Wszystkie dzieła
• Mącz/1564 (war. B)
• SkorM/1828
• Łaz/1861
• Trz/1865
• Kr/1897
• Lor/1907

Synaeresis, g. f. pen. cor. lat. contractio, Skrócenie, ściągnienie. Figura est qua duae vocale in unam diphtongum, aut etiam vocalem coniunguntur, huic contraria est Diaeresis.

ओ ô, ma ciągłe brzmienie długiego ô, i ma wartość dwugłoski, ponieważ jest uważane za ściągnienie w jeden ton samogłosek अ a tudzież उ u, a obiedwie te samogłoski, tak jak odpowiednie im długie, zbiegając się razem, regularnie ulegają przemianie na ओ ô.

[...] Gdy spółgłoska słaba schodzi się z mocną nie przez ściągnienie i złożenie słowa, lecz przez utworzenie pochodnika, wówczas nie upodabnia się poprzedzająca do następującéj dla zachowania słoworodu [...], który jest podstawą pisowni we wszystkich językach [...].

Ślady ściągnienia tego zachował podziśdzień lud prosty wymawiając to ściągnięte a jak a° t. j. jak a ku o pochylone n. p. bywa°-m prawie jak bywo-m, dojeżdża°-my prawie jak dojeżdżo-my i t. d.; zachowały je także druki staropolskie nie kréskując w takim razie a, co było znakiem długości czyli pochylenia.

Zaimek ten dodawano tuż po przymiotniku, jako bliższe jego określenie; (np. dobrъ ji, dobra ja, dobro je, i t. d.); następnie formy te określającego zaimka w wymawianiu łączyły się ściślej z przymiotnikiem, tworząc w ten sposób formy złożone; przy czym zachodziły w zakończeniach form przymiotników pewne zmiany fonetyczne, jak upodobnienie i ściągnienie.

Przypadkowanie.

Rzeczowniki i przymiotniki polskie mają 7 przypadków (casos) [...]. Przypadkowanie rzeczowników portugalskich uskutecznia się za pomocą przyimków: de, a, por, em, które łącząc się z przedimkiem ulegają skróceniu, (ściągnieniu).