terminów gramatycznych online
głoska dźwięczna
Język: polski
- Głosownia: PolTerm/1921, Król/1922
- Historyczna fonetyka czyli głosownia: Rozw/1923
- IV. Rozwój polskiej terminologii gramatycznej po Kopczyńskim: Kor/1961
- Nauka o głoskach: Szob/1923
- Podział abecadła i układ jaki powinien być: Oż/1883
- Słowniczek: Gaert/1927
Cytaty
Jeżeli zbytek mamy dźwięcznych i przyciskowych głosek, to te się kreślą u nas rozmaitemi znakami u góry albo u dołu.
Głoska. Głoski dźwięczne i bezdźwięczne.
Głoski zatem rozpadają się na : 1) dźwięczne i 2) bezdźwięczne.
Głoski, wytwarzane przez wydech dźwięczny, nazywamy głoskami dźwięcznemi.
Ze względu na czynność wiązadeł głosowych można przeto podzielić głoski na dwie klasy: 1) dźwięczne i 2) bezdźwięczne.
Głoski są bardzo rozmaite co do rozwartości narządu mownego przy ich wymawianiu, a także co do innych cech charakterystycznych, a stąd podziały na samogłoski (vocales), sonorne, spiranty i zwarte, na [głoski] dźwięczne i głuche, ustne i nosowe itd.; a ich ewolucja bezpośrednio jest także od tego zależna.
Dźwięczne, p. głoski.
★Głoski, najmniejsze elementy wymawianiowo-słuchowe. Dzielą się ogólnie na: a) ★dźwięczne (głosowe, słabe, lenes) i ★bezdźwięczne (niegłosowe, mocne, fortes).
Językoznawcy polscy na zjeździe w roku 1921 uchwalili zrąb terminologii gramatycznej stanowiący pierwszy wyraz jej unifikacji od czasów Kopczyńskiego [...].
Terminologia. Głosownia: głoska (bez)dźwięczna, samogłoska przednia, środkowa, tylna, wysoka, średnia, niska, szeroka, wąska, czysta, jasna, pochylona, (nie)zgłoskotwórcza, ruchoma, dwugłoska, półsamogłoska mocna, słaba [...].