Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

imperativus

Język: polski, łaciński
Dział: Fleksja (współcześnie)

Cytaty

Wymówienie tej dwugłoski w imperatiwie musiało być z przewagą przycisku i tonu na a [...] i dlatego to oddziałała ona na poprzedzające d tak, jak gdyby to była zwyczajna, z i + a powstała dwugłoska.

Greczyzna posiadała wprawdzie w swoim "imperat. aoristi II" i formy urabiane na podstawie czystych pierwiastków: nie można jednak tego być pewnym, czy ta wyłącznie grecka pozycya nie została dotworzoną późniéj dopiero i na tamtejszym już gruncie, porówno np. z imperatiwem aoristi I i imperat. perfecti, niewątpliwie nabytkami późniejszéj daty.

OPTATIVUS jako tryb obok Indicatiwu i Imperatiwu w konjugacyi już trzeci.

Prawdziwy bowiem Imperativus, o którymeśmy w § 426 wspomnieli, wyszedł odwiecznie z używania tak w słowiańskich, jak i w litewskim języku.