terminów gramatycznych online
znak zmiękczenia
Język: polski
- Deklinacja I (Nominativus singularis ...., Nominativus pluralis ... Locativus dualis): Łoś III/1927
- Głosownia: Król/1922, Kon/1920
- Głosownia (Fonetyka): Kr/1917
- Koniugacja: ŁośFl/1923
- O głoskach: Kam/1870
Cytaty
Spółgłoski nieforemne są takie, które w odmianie wyrazu zamiast się zmiękczać przez i lub znak zmiękczenia, zamieniają się zwykle na inne. Takiemi są te cztery: g, k, ch i h.
Gdy spółgłoska miękka znajduje się przed samogłoskami a, e, o, u, ę, ą, oznaczamy jej miękkość za pomocą i, dopisanego obok znaku spółgłoski twardej, np. ciało (ćało) ciepły [...]. We wszystkich tych wypadkach litera i jest tylko znakiem zmiękczenia, nie oznacza bynajmniej dźwięku samogłoskowego.
W środku wyrazu przed samogłoską kreska niknie, a pojawia się obok spółgłoski znak zmiękczenia i, np. łodzie, ci, dzi, si, zi, ni, bi, pi, fi, wi, mi, gi, ki.
To i nie jest samogłoską, lecz tylko znakiem zmiękczenia. Nie tworzy też ono osobnej zgłoski: bę-dzie (nie bę-dzi-e).
W wyrazie np. nieś, zgłoskotwórczą jest e, i zaś służy tylko jako znak zmiękczenia n.
[...] W ogólności teksty prozaiczne wykazują formy na -i stosunkowo rzadko np. żąci w BZ. a i to możnaby wątpić, czy tu -i oznacza samogłoskę czy też tylko znak zmiękczenia poprzedzającej spółgłoski.
Znaki zmiękczenia kładziemy tylko nad literami, oznaczającymi spółgłoski zmiękczone przez j.