Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

prosodia

Język: łaciński

Cytaty

Polonis tamen illiteratis, quibus difficile foret tradere regulas prosodie, opus est, ut et in scribendo alius et alius sonus littere quantum possibile est denotetur.

[Natomiast Polakom mniej wyszkolonym językowo, którym by było trudno podawać zasady prozodii, należy w miarę możności na piśmie oznaczać co raz to inne brzmienie głoski, s. 104]

Prosodia casuum.

Actus in em correptam. Vocativus similis est nominativo. Ablativus in e productam. Nominativus et Accusativus et Vocativus plurales in es productam. Genetivus pluralis in erum correptam. Dativus et ablativus in bus correptam.

Quid est Prosodia? Quae tradit accentus, hoc est, docet rectè pronunciare. Ktora uczy Sylláby i inne Słowá dobrze wymáwiáć. Vt Libêre, Godzi się, podoba się, et liberè, wolnie, przespiecznie, świebodnie. Item rospustnie.

Grecy i Łacinnicy w Europie pierwsi to rozwinęli, w swych dziełach uczonych klasycznych, za nimi najprzód pośli Włosi, Francuzi, Hiszpanie i t. d. i coraz dalej stało się przysłowiem ogólnem teraz. „Ubi nulla dirigit accentuatio, ibi fit chaos vel mutilatio prosiodiae“.

[Tam, gdzie nie wprowadza się akcentowania, powstaje chaos i uszkodzenia w prozodii (tłumaczenie własne).]