Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

znak podziwienia

Język: polski

Cytaty

  1. Znak podziwienia [!]

O. Znak podziwienia kładzie się po skończonym sensie podziwienie wyrażającym, nap: Jakże jest trudno, w szczęściu zachować umiarkowanie!

Znak podziwienia. (!)

Znak podziwienia kładzie się po skończonym sensie podziwienie wyrażającym, np. Jakże jest trudno, w szczęściu zachować umiarkowanie!

Wierszowe znaki są: zapięta (comma), punkt (punctum), dwa punkta (duo puncta), punkt z zapiętą (media nota), znak pytania ? (interrogatio), podziwienia! (admiratio), połączający - (coniunctio), mieszczący () (parenthesis).

[Строчные знаки суть запятая , точка . двѣ точки : точка съ запятою ; вопросительной знакъ ? удивительной ! единительной-вмѣстительной ( ). Łomonosow, 1757, § 106. ]

Pytania znak po spytaniu, podziwienia po zadziwieniu kładą się:

[Вопросительной знакъ по вопрошенїи, удивительной по удивленїи поставляются: доколѣ уныватъ? о странное дѣло! Łomonosow, 1757, § 130. ]