Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

wymawiać (się), wymówić (się)

Hasło w cytatach: wymawiać, wymawiáć sie, wymawiać się, wymowić
Język: polski
Dział: Fonetyka, Kultura języka (współcześnie)
  • Historyczna fonetyka czyli głosownia: Rozw/1923
  • O literách włoskich i wymowieniu ich: Sty/1675
  • O pisowni albo o nauce dobrego pisania: Gott/1794
Ewolucja terminu

wymowiać, wymowić

Cytaty

Znájdują się w języku włoskim dwádzieścia liter, ktore sie w ten sposob wymawiáją.

Wokałámi názywać będźiemy te litery, sáme przez się brzmiące, bez ktorych żadnego słowá wymowić nie możemy.

H cieńkiem tchnieniem áby zgołá nie słycháć dzwięku wymowienia, wymawiáć będziesz jáko Herba Erba Trawá [...].

Niemcy mają głosek wszystkich razem 25. [...] Te wszystkie głoski dzielą się na Samogłoski albo na Spółgłoski. Samogłoski są: a, e, i, o, u, y. Resta ich zowie się Społgłoskami, tak się zaś wymawiaią wszystkie.

Zaś pod względem jakości akcentu to polszczyzna przedstawia także typ jednostajny: przycisk jest słabo wydechowy. Intonacyjnych różnic w obrębie zgłosek akcentowanych nie ma, wymawiają się jednakowo, bezbarwnie — oczywiście pomijając fakultatywną wzgl. stałą, ale nastrojową intonację powiedzenia (np. w pytaniu).

Zapewne długo także w wielu stronach wymawiano raczej ą lub å, niż ę.