Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

wyrażać

Język: polski

Cytaty

Ztądże potym poszło, że języki krześciáńskié [...] jeno je częścią zwyczaj źiemie, częścią grubszè álbo subtèlniejszé wyráżenia słów dźieli: ták téż zátym máją pewnè litery swoje, álbo znáki, którèmi wyrażáją onę własność przyrodzoną języká swojégo.

Pronomina Reciproca, powinny się ściągáć do Nominativum, ktory przed Verbum Personale, wtemże sáme[m], lub w poprzedzájącem commate, idzie: przeciwnem sposobem: jego, was, onej, bywają przez Genitivum od Ille, is etc. wyráżone.

Teraz lepiej nazwano Kolaską, tak albowiem i starodawne utrzymało się imie Kolasa od koł i kołysanie wyraża; i rożni się od Kolebki, lub kołyski dziecinnej.

A. Prawdziwych słów biernych, żeby jednym wyrazem, jak w łacińskim języku, czynność w bierném znaczeniu wyrażały, nie ma w polskim języku.

Jeśli zostajemy przy zdaniu, używamy głosu mocnego i silnego, to, co wyraża zdanie, mówi się emfatycznie, i pierwszym palcem prawej ręki często się na jedno skazuje miejsce.

Słowo nijakie: bieleć, stygnąć, wyraża czynność nie rozciągającą się za przedmiot działają

Przysłówek nie, gdy wyraża przeczenie, pisze się oddzielnie.

Kto z przyrodzenia odebrał dar zdrowego rozsądku; ten o rzeczach, które zna dokładnie, będzie właściwie sądził i mówił, jeżeli zarazem włada dobrze językiem, którym się wyraża.

Nazwa osoby lub rzeczy, wypowiedziana lub napisana, to jest: wyrażona, stanowi wyraz.

Gdybyśmy się wyrazili tak [...].