terminów gramatycznych online
infinityw
Język: polski
Cytaty
Przy infinitiwie, obie negácyé mogą poprzédzáć.
Kiédy sie zbiéga dwoje álbo więcéj imión istotnych po słowie istotnym trzeciéj osoby, álbo téż Infinitiw miásto imięnia: w tęn czás Fráncuzi przed Subiectum kłádą záimek ce [...] á przed Praedicatum kłádą que; Infinitiw záś obrácáją w Gérondif drugi. náp. Nie jest to szczęśliwość mieć siłá, ále umieć záżyć dárów Bożych. Ce n'est pas un bonheur, que de posséder beaucoup de biens, mais c'est le bonheur que de sçavoir se servir des dons de Dieu.
Czásęm sie sans kłádzie i bez spadku i bez Infinitiwá.
R się zamilcza naprzod ná końcu Infinitywa pierwszych i drugich koniugacyi.
[TPN/Staszic 1814] „Infinitiwa wszystkie, jak się wymawiają, tak pisanemi będą; zamiast bydź, dadź, wyyśdź, obeyśdź, my kładziemy być, dać, wyyść, obeyść".
Tak samo infin. róść wléc trząść sprząc, kląć [...].
W infinitywie sufiksalne i było akutowe [...], w praesens cyrkumfleksowe jak wynika z tego, że od 2 osoby 1. pojedynczej począwszy, pod wpływem wygłosowych jerów, dostało to sufiksalne i później nowoakutową długość, utrzymaną też we wszystkich językach w przeciwieństwie do skróconego regularnie i w infinitywie, oraz że nie nastąpiło posunięcie przycisku. Ta przyciskowa zaś cyrkumfleksowa przeszła w nowoakutową.
Natomiast te same twory, ale mające rdzenną akutową wykazują wszędzie krótkość, a) w infinit. regularnie zupełnie jako w przyciskowej trzeciej od końca rozwiniętą, zaś b) w praes. jako kontynuację przejścia akutowej w urwaną intonację.
§ 27. Długie powstałe ze ściągnięcia. Główne kategorje są: Praesentia typu czytám czytász.... Infinitywy typu siáć báć się....
Przeprowadzona jej krytyka w stosunku do Duchênebillota budzi ciekawość, jak wyglądała ona u samego Malickiego, bo każe się spodziewać u niego i pod tym względem szeregu zmian.
Terminologia. Litera vocalis — wokala [...].
Coniugatio — koniugacyja [...], modus indicativus — sposób skazujący, indykatyw (s. 118), coniunctivus — przyłączający, konionktyw (s. 118), imperativus — rozkazujący, imperatyw (s. 47), infinitivus — nieskończony, nieograniczony, infinityw (s. 161).