Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

deklinacja
Hierarchia Dzieła

Hasło w cytatach: deklinacya, deklinacyje
Język: polski
Geneza: łac. dēclīnātiō 'odwrócenie, zgięcie; odmiana (w gramatyce)'
Dział: Fleksja (współcześnie)
  • Chapitre I. Des noms / Rozdział I. De nominibus: Fook/1768
  • Traktat II. O częściach dyskursu: Dąb/1759
EJO 1999, 109 Definicja współczesna

Deklinacja. Odmiana leksemów odmiennych przez przypadki, czyli mające różne formy wyrazowe narzucane przez element kontekstu, najczęściej przez czasownik lub przyimek.

Cytaty

Dąb/1759, s. 48 Definicja

Deklinacye lub przemiany Imion przez spadki.

Fook/1768, s. 4 (3-4) Definicja

On appelle communement cette inflexion Déclinaison.

[...]

Deklinacja jest nachylanie czyli infleksja imion.

Fook/1768, s. 8 (7-8) Definicja

On appelle Déclinaison l'inflexion des Noms, ou differente terminaison des Câs.

[...]

Deklinacja jest to inflexja Imion, albo nachylenie terminacji kazusów.

Ciekawostki

W Lub/1778, s. 18 (przypis) uwagi o potrzebie użycia liter ъ i ь, z odniesieniem do deklinacji w języku starosłowiańskim.

Powiązane terminy