terminów gramatycznych online
ściągnienie
- Część druga. Odmiana imion: Lor/1907
- Fleksja czyli nauka o odmianach: Kr/1897
- Nauka o głoskach: Łaz/1861
- Szczególniejsze prawidła wymawiania: SkorM/1828
Cytaty
ओ ô, ma ciągłe brzmienie długiego ô, i ma wartość dwugłoski, ponieważ jest uważane za ściągnienie w jeden ton samogłosek अ a tudzież उ u, a obiedwie te samogłoski, tak jak odpowiednie im długie, zbiegając się razem, regularnie ulegają przemianie na ओ ô.
[...] Gdy spółgłoska słaba schodzi się z mocną nie przez ściągnienie i złożenie słowa, lecz przez utworzenie pochodnika, wówczas nie upodabnia się poprzedzająca do następującéj dla zachowania słoworodu [...], który jest podstawą pisowni we wszystkich językach [...].
Zaimek ten dodawano tuż po przymiotniku, jako bliższe jego określenie; (np. dobrъ ji, dobra ja, dobro je, i t. d.); następnie formy te określającego zaimka w wymawianiu łączyły się ściślej z przymiotnikiem, tworząc w ten sposób formy złożone; przy czym zachodziły w zakończeniach form przymiotników pewne zmiany fonetyczne, jak upodobnienie i ściągnienie.
Następnie w formach tych (jak: dobrejego ...) dwie zgłoski środkowe e-je, z powodu wzajemnego podobieństwa brzmień, uległy ściągnieniu, czyli zamieniły się na jedną długą zgłoskę ē, wskutek czego utworzyły się formy: dobrēgo, dobrēmu.
Przypadkowanie.
Rzeczowniki i przymiotniki polskie mają 7 przypadków (casos) [...]. Przypadkowanie rzeczowników portugalskich uskutecznia się za pomocą przyimków: de, a, por, em, które łącząc się z przedimkiem ulegają skróceniu, (ściągnieniu).