terminów gramatycznych online
orzeczenie czasownikowe
Język: polski
- Część I (wstępna): Jes/1886
- IV. Rozwój polskiej terminologii gramatycznej po Kopczyńskim: Kor/1961
- Nauka o zdaniu: Szob/1923, Kl/1939
- Składnia: PolTerm/1921, Król/1922, Kon/1920
- Słowniczek: Gaert/1927
Cytaty
Z tego widzimy że orzeczenie jest trojakie:
a) czasownikowe czyli słowne np. Kapłan błogosławi. Motyl lata. Wiatr wieje.
§ 154. Orzeczenia w zdaniu są, jak wiemy, albo czasownikowe albo imienne (jeżeli imię t. j. rzeczownik, przymiotnik, zaimek albo liczebnik jest orzeczeniem).
Orzeczenie nierozwinięte i rozwinięte. Orzeczenie zasadnicze; orzeczenie czasownikowe i imienne. Orzecznik. Łącznik.
Zdanie nierozwinięte. Podmiot nierozwinięty imienny Sobieski‖ walczył orzeczenie czasownikowe.
Orzeczenie, wyrażone za pomocą słowa osobowego, łączy się z podmiotem bezpośrednio, natomiast orzeczenie, wyrażone za pomocą imiesłowy, przymiotnika, przysłówka, rzeczownika lub bezokolicznika, łączy się z podmiotem za pośrednictwem słów posiłkowych. Dlatego też orzeczenia słowne nazywamy orzeczeniami prostemi, wszystkie zaś inne - orzeczeniami złożonemi; pierwsze nazwyają się orzeczeniami czasownikowemi, drugie - orzeczeniami imiennemi.
Czasownikowe orzeczenie, p. zdanie I.
I. Części zdania: A. ★Podmiot (subiectum) [...]. B. ★Orzeczenie (praedicatum) ★czasownikowe, np. (drzewo) rośnie lub ★imienne = ★łącznik (copula) + ★orzecznik, np. (drzewo) jest wysokie.
Najpospolitszym sposobem wyrażania orzeczenia jest osobowa forma czasownika [...]. Nazwijmy je orzeczeniem czasownikowym.
Z chwilą uzyskania niepodległości i organizowania na nowo szkolnictwa polskiego przystępując do nauczania języka ojczystego językoznawcy polscy na zjeździe w roku 1921 uchwalili zrąb terminologii gramatycznej [...].
Składnia: przynależność, zdanie oznajmujące, pytające, wykrzyknikowe, (nie)rozwinięte, podmiot, orzeczenie zasadnicze, (nie)rozwinięte, zdanie bezpodmiotowe, orzeczenie czasownikowe, imienne, orzecznik, łącznik, określenie, przedmiot bliższy, dalszy [...].