terminów gramatycznych online
attributum
Język: łaciński
Cytaty
Pewne Przymiotniki dwojako dziś w rodz. męz. używane: w formie rzeczownikowéj bez wygłosu -y, kiedy za domioty (attributa) w orzeczniku (praediacatum) wzięte; z zakończeniem zać -y, gdy są istnémi Przymiotnikami; np. Bądź łaskaw | łaskawy pan.
Domiot (adtributum) jest to właściwość podmiotu.
A. Objaśniające dodatki przynależne rzeczownikowi [...]. Najprzód może to być Przymiotnik [...]. Te przymiotniki, zgadzające się ze swoimi rzeczownikami w rodzaju, liczbie i przypadku, będziemy nazywali odtąd Przydawką (epitheton, attributum).
Niektórzy używają systemu mieszanego: jedne pojęcia nazywają terminami spolszczonymi, inne obcymi, używając ich in сrudo. Oto np. w ostatnich wydawnictwach krakowskich spotykamy się z taką nomenklaturą: „Niektóre masculina z nomin. na -a”. „W znaczeniu vocativu, accusativu”. „Nominativus w funkcyi innych przypadków”. „Formy genetivu”. ,,W genetivie”. „Uważa formę tę za adjectivum”. ,,Partic. praeter. pass., nomin. sing. masc.” „Predykatywnie.” „Attrybuty”. „Feminina, masculina, neutra”.[...] Czemu nie piszą np. attributa, kiedy piszą masculina?
C. ★Określenia: a) ★przydawka, określająca właściwość: 1) ★przydawka przymiotna (atrybut, atributum), np. dobry (chłopak); 2) przydawka rzeczownikowa: a) ★dopowiedzenie (apositio), np. (miasto) Lwów; b) ★dopełniacz, np. (okolice) Lwowa; c) rzeczownik z przyimkiem, (człowiek) ze wsi.