Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

punkcik

Hasło w cytatach: punctik, punkcïk, puńkcik
Język: polski
Dział: Ortografia (współcześnie)
Definicja współczesna

znak diakrytyczny

Ewolucja terminu

punctik

Cytaty

[...] dż z punctikiem nad ż w słowie zaddżyło się i temu podobnych.

Kropká pisárska, punkcik, Ăpex, [ap]icis, m. Quint. Syllabis omnibus apponere apicem. Ulpian. apices iuris. Apiculus Sipont. diminut. ab apex ἡ γραμμὴ [hē grammḕ]. Punctum. | ἡ κεραία νόμου [hē keraía nómou]. i. punctum legis Lucae 16 | ἡ κεραία γραμμῆς [hē keraía grammês]. Plutar. punctum lineae aut literae.

Kropká pisárska, punkcik, Ăpex, [ap]icis, m. Quint. Syllabis omnibus apponere apicem. Ulpian. apices iuris. Apiculus Sipont. diminut. ab apex ἡ γραμμὴ [hē grammḕ]. Punctum. | ἡ κεραία νόμου [hē keraía nómou]. i. punctum legis Lucae 16 | ἡ κεραία γραμμῆς [hē keraía grammês]. Plutar. punctum lineae aut literae. Fastigia, Acumina, Tenores, Tonos, Accentus, denique idem et alij Grammatici apellant. Interpunctio, Interductus, Cic. v. Przédział.

Dla oznaczenia, iż i z następującą samogłoską nie łączy się, lecz osobno się wymawia, można by klaśdź nad i dwa puńkciki i tak pisać ï, np. fïołek, religïa.

Ja z mej strony przystają na ï z dwoma punkcïkami.