terminów gramatycznych online
spółgłoska podniebienna palatalna
Język: polski
- Fleksja czyli nauka o odmianach, albo odmiennia: Kr/1917
- Głosownia (Fonetyka): Kr/1917
- IV. Rozwój polskiej terminologii gramatycznej po Kopczyńskim: Kor/1961
- Słowniczek: Gaert/1927
Zob. spółgłoska palatalna
Cytaty
Spółgłoski miękkie wymawiają się temi samemi narządami mównemi, co i twarde, z tą tylko różnicą, że przy wymawiania spółgłosek miękkich konieczne jest mniejsze lub większe przybliżenie średniej części języka do podniebienia; stąd spółgłoski miękkie nazywają się też [spółgłoskami] podniebiennemi (palatalnemi).
Miękczenie grup spółgłoskowych § 141. Nie tylko pojedyncze spółgłoski, ale i grupy dwu spółgłosek twardych w wyrazie (np. miasto), wskutek wpływu następującej samogłoski podniebiennej e, i, lub łącznie ze spółgłoską podniebienną j, uległy zmiękczeniu, a następnie przerodzeniu się w inne grupy.
W formach stopnia wyższego przymiotników takich, jak: biały biel-szy, śmiały śmiel-szy, zielony zieleńszy... zachowało się pierwotne e wobec następnej spółgłoski podniebiennej l, ń.
Podniebienne, p. spółgłoski.
Spółgłoski (consonantes) rozróżniamy: [...] B. Ze względu na udział średniej części języka: ★miękkie (podniebienne, palatalne) i ★twarde (niepodniebienne, niepalatalne).
Początek rodzimej terminologii w fonetyce dał J. Mroziński.
Terminologia. Litera vocalis e — podręczna, consonans bilabialis — wargowa, labiodentalis — zębowa, dentalis — podniebienna, muta — odbita, spirans — nieodbita, liquida — płynna, oralis — nienosowa, nasalis — nosowa, fortis — mocna , lenis — słaba.