terminów gramatycznych online
afiks
Język: polski
Geneza: łac. affixus 'przyczepiony'
- Budowa wyrazów: Łoś II/1925
- Słowniczek: Gaert/1927
- Słownik, t. 1: A-G: SW/1900-1927
- Słownik, t. 5: Próba-R: SW/1900-1927
- Słownik, tom I (A-C): Dor/1958–1969
Afiks jest to morfem będący częścią składową wyrazu, różny od rdzenia.
Cytaty
Afiks, u, lm. y, jęz. p. Rostek.
Rostek, tka, lm. tki [...] 3. jęz. cząsteczka etymologiczna przyczepiona do pierwiastku lub źródłosłowu wyrazu, afiks.
§ 1. Najprostszym elementem formalno-znaczeniowym wyrazu jest morfem t.j. głoska lub grupa głosek, mająca pewne znaczenie. Morfemy ze względu na znaczenie dzielą się na pierwiastki czyli rdzenie i narostki (afiksy), te zaś są przyrostkami (sufiksami), jeśli następują po pierwiastku, i przedrostkami (prefiksami), skoro stoją przed pierwiastkiem.
Afiksy, p. wyrazy I B.
I. Części wyrazów: [...] B. Słowotwórcze: [...] b) formalne:
1) ★rdzeń (pień, ★pierwiastek) — część wyrazu powtarzająca się w całej rodzinie wyrazów, np. kos-a, kos-ić; stol-arz, stoł-ek, stol-nica itp.
2) ★przyrostki (afiksy, sufiksy) słowotwórcze, części wyrazów, urabiające pewne ich kategorje, np. nazwy osób działających, czasowniki dokonane i t. p.: ★przedrostek (prefiks) dodany przed pniem, np. wy-jechać, ★wrostek (infiks) dodany w środku pnia i ★przyrostek (sufiks), dodany po pniu, np. płot-ek.
Afiks m IV, D. -u, Ms. -ksie jęz. «cząstka słowotwórcza wyrazu, występująca przed rdzeniem (prefiks, przedrostek), po nim (sufiks, przyrostek) lub ukazująca się wewnątrz rdzenia (infiks)» // SW <łc. affixus = przyczepiony>.