własność języka właściwość, specyfika

Filtr: wszystkie dzieła

• Wszystkie dzieła
• Kn/1621
• Lub/1778
• Kurh/1852
• Kur/1865

Mowy jákiej, ábo języká własność rożna od drugich, ἡ ἰδιότης λέξεως [hē idiótēs léxeōs]. proprietas sermonis. Idiotismum vocat Meurs. Purus inquit putus idiotismus Italicus; apud Seneca Controvers. l. 7. idiotismus oratoria virtus vitio vicina, sed paulo aliter intellexit de plebeio & abiecto sermone ut ego colligo ex controversiae seriè, idiotismos Pri[s]cian. legit terminatione Graeca, ἰδιωτισμός [idiōtismós].

Niektórzy kusili się wyrzucić literę Ѣ. z Obiecadła Rossyjskiego; lecz to jak niepodobna, tak i własnościom Rossyjskiego języka przeciwna. [...] Małorossjanom, którzy w prostomowstwie nawet Е. od Ѣ. jawnie dzielą, będzie przeciwko własności przyrodzonego ich sposobu mówienia.

Małorossjanom, którzy w prostomowstwie nawet Е. od Ѣ. jawnie dzielą, będzie przeciwko własności przyrodzonego ich sposobu mówienia.

Kończąc przepisy o Słowach, nie godzi się nie upomnieć o niejakiej szczegulniejszej własności prostego Rossyjskiego języka, wyrażającej prędkie czynności, które pochodzą od przeszłych niedoskonałych: od глядѢевъ patrzał, глядь zyrk.

W skracaniu przeto zdań przydanych za pomocą rzeczowników słównych, ma pierwszeństwo polski. Na tę jego [języka] własność szczególną uwagę zwracać należy, bo na umiejętném używaniu rzeczowników słównych, polega po większéj części zwięzłość wyrażeń i prawdziwy tok mowy polskiéj.

ФРАЗЫ, ПРЕДСТАВЛЯЮЩIЯ ВАЖНѢЙШIЯ СВОЙСТВА ПОЛЬСКАГО ЯЗЫКА ВЪ ОТНОШЕНIИ ГРАММАТИЧЕСКОМЪ. Wyrażenia, okazujące ważniejsze własności polskiego języka we względzie gramatycznym.