terminów gramatycznych online
głośnik
Język: polski
- Appendix: UrsMeth/1592 (1998)
- II. Początki polskiej terminologii gramatycznej. Od Odrodzenia do czasów saskich: Kor/1961
- Nauka czytania: Sekl/1547
- Słownik: Mącz/1564 (war. B)
- Słownik, cz. I (A - O): SWil/1861
Cytaty
Głośniki. a á ą e ę i o u ü w y.
Głośnik miedzy dwiema niemema. Bab bąb beb bęb [...].
Vocales apud Grammaticos quinque literae, a, e, i, o, u, Głośne litery álbo głośniki pewny głos wydawájące.
Vocalis, id est litera Głośnik. Consonans wspołgłośnik. Wiśniewska 1998, 65: Gramatyka. W podręczniku znajdujemy terminy: czas 122, ćcionka (litera) 121, droga (methodus) 151, dwugłośnik (dyphtongus) 127, imię 141, głośnik (vocalis) 310, kropka, punkt 127, odmiana (paradigma) 194, osoba 141, oznaczenie 193, postać, wid (species) 84, prawidła (canon) 143, przedłogi (praepositio) 185, przymiot, przypadek (accidens) 175, rod, rodzaj (genus) 172, słowo (dictio) 144, sposob, prawidło (canon) 184, wspułgłośnik (consonans) 310, zbieranka, złoż (sylaba) B 147.
Głośnik, a, lm. i, m. nieuż. akcent, sposób wymawiania.
Nowy dowód jej [terminologii] niestałości stanowi występowanie całych opisów jako ekwiwalentów odpowiednich haseł łacińskich, i to tylko gdzieniegdzie w słowniku J. Mączyńskiego.
Terminologia. Litera vocalis — głośna litera, głośnik (już u J. Seklucjana), diphthongus — dwojaki ton, consonans — wespołek brzmiąca, społubrzmiąca [...].