Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

a polskie

Hasło w cytatach: a polskié, a polskie pełne
Język: polski
Dział: Fonetyka (współcześnie)
  • Głosownia: Mał/1863, Mał/1879
  • Historyczny rozwój Grafiki polskiéj na podstawie alfabetu łacińskiego; wyszczególnienie i rozbiór abecadeł polskich; gramatyczne abecadło wszechsłowiańskie: Malin/1869
  • Ortografia: Jan/1594
  • Słownik: Kn/1621

Cytaty

A KOCHANOWSKI. [...] Drugié zową swoim, to jest, Polskim, którégo znák jest kréská tákże nád nim, ále od lewéj ku práwéj ręce, jáko żàdny, to jest, nikt.

A Polskie pełne, a, rozmaicie się po Łácinie i po Grecku wyłożyć może, jáko masz niżej. A Polonicum plenum, Interiectio et Adverbium Latinè reddi propriè non potest.

Na mocy tego, co właśnie Zaborowski (w r. 1518) teorycznie o niém powiedział, zaczęto a pochylone czyli grube (dawniéj długie) np. w wyrazie pan, Jan, dobra itd. pisać przez a bez kréski. Nazywano je też czasem a polskiém, ponieważ podobnego brzmienia w łacińskim języku nigdy nie ma.

[...] Januszowski zaś, który przez całe życie kréskowáł i drukowáł a otwarte, tak zwane przez Kochanowskiego łacińskie, pisáł zaś bez kréski ściśnione, czyli, jak je słusznie nazywá Kochanowski, polskie, wzdrygá się na samę myśl przeniesieniá kréski z a łacińskiego na polskie [...].

Zaczęto a pochylone czyli grube (dawniéj długie) np. w wyrazie pan, Jan, dobra itd. pisać przez a bez kréski. Nazywano je też czasem a polskiém, ponieważ podobnego brzmienia w łacińskim języku nie ma.