terminów gramatycznych online
litera vocalis
Język: polski, łaciński
- Pierwsza część (O pronuncjacjej albo wymawianiu liter i sylab francuskich, O dyftongach francuskich, O apostrofach i akcentach): Duch/1699
- Słownik: Kn/1644 (I wyd. 1626), Kn/1643 (I wyd. 1621)
- Traktat II. O częściach dyskursu: Dąb/1759
Samogłoska lub litera samogłoskowa
Cytaty
Brzmiący, Sŏnōrus Tibul. Virg. [...] Vocalis, subst. aut Vocalis litera, adiect. Cicer. Quintil. Brzmienie, dźwięk przéz się mająca. Resonus, Ovid. resonabilis, idem. Sonabilis: sistrum sonabile, Idem. | Sonans Virg. Ovid.| Consonans. Cicer. Consonantiora, grandiora, leniora in oratione, s. verba. Tinnŭlus Quint. Catulus. ὁ ἔυηχος [ho éuēchos], ἠχήεις, [ἠχή]εντος [ēchḗeis, ēchḗentos]. ἠχετικὸς [ēchetikòs], εὔηχητος [euḗchētos], φωνιτικὸς [phōnitikòs], ἔυφωνος [éuphōnos].
Vōcalis. Brzmiący. Głośny. Mowiący.
H, stáje się pod czás literą konsonans i przed niem literá vocalis w artykule nie ginie, w ten czás mocno się h z westchnieniem wymawia, jáko w tych słowách. La haine, nienáwiść [...].
Uważać i to trzeba, że nie mowi się ma, ta, sa, przed Imionami rodzaju białogłowskiego zaczynającemi się literą vocalem, ále na miejscu ich mon, ton, son lubo męskiego są rodzaju.