terminów gramatycznych online
przyczepka
Język: polski
Cytaty
Niekiedy na końcu słowa dodaje się przyczepka, np. jakiś.
Zaimki nieokréślne, odpowiadające na pytajne nieoznaczonym sposobem, powstają z tychże dobiéraniem przyczepek: -ś, -bądź, -kolwiek, lub Przysłówków: ni-, nie-, byle-, lada; są tedy następujące: ktoś; ktobądź; ktokolwiek; nikt; nie kto; byle kto; coś; cobądź; cokolwiek; nic; nie co (stąd: nieco) [...].
Przysłówki łączne (enclitica), które do innych słów na końcu się przyczepiają, a przeto przyczepkami inaczéj przyrostkami nazywane.
Podobnie ma się z krótszemi formami zaimka osobistego: mi, mię, ci, cię, mu, go, je. Uważają się one za należne do czasownika i za przyczepki bezprzyciskowe, podczas gdy dłuższe i pełniejsze formy tegoż zaimka: mnie, tobie, ciebie, jemu, jego, są przyciskowe i używają się bezwzględnie, t. j. w każdym innym razie, a nawet przy czasowniku, gdy na nie przycisk pada lub zachodzi przeciwstawienie.
Tu należy także przyczepka ż zam. żì a to zam. gi, gdzie g podobnie miasto pierwotnego k stać się zdaje jak w ge=że.
Za tym wywodem przemawia szczególnie to, że i w innych językach przyczepki, od zaimków pytajnych pochodzące, pytajne znaczenie zaimka, któremu się dodają, znoszą n. p. łać. quis-que, quis-quam i t. p.